اشعار

از عـالـمی بُـريـدم و اينجا رسـيده ام            يک عـمر بال و پر زدم اما رسيده ام

اين قطعه با تمام زمين فـرق می کند            انگـار من به عـرش معلّـي رسيده ام

با قـلب من تمام حـرم حرف می زند            شـايــد دگر به عــالـم معـنا رسـيده ام

از اين به بعد صحبت لب تشنگی خطاست            وقـتی به پـاي‌بــوسی دريـا رسيـده ام

کی بی شفای اين دل درمانده می روم            حالا که من به صحن مسيحا رسيده ام

من از خدا به غير تو چيزی نخواستم            با یک نگـاه خود بـگـو آیا رسيده ام؟

توفيق خاکبوسی تو لطف خواهری ست            اینجا به فضل دخـتر موسی رسيده ام

قـلـبـم کـبـوتـر حـرم زينب قـم است

در هر سلام منتظر يک عليکُم است

مهر تو را زلالی باران نوشت و بعد            فردوس را ز خاک خراسان نوشت و بعد

با هر تــرنــمِ وَ أنــا مِـن شُـروطِـهـا            حب تو را قبولي ايمان نوشت و بعد

از تربت قـدوم تو خاک مرا سرشت            عشق تو را برای دلم، جان نوشت وبعد

ای مـهـربان تـبـسّـم هر روزۀ تو را            صبح سپيد مردم ايران نوشت و بعد

در سايۀ تجلی شـمـس الشـموسی ات             خورشيد را چراغ شبستان نوشت و بعد

وقت طـواف قـبلـۀ هـفـتم رسيده بود            ما را ز خيل گوشه نشينان نوشت و بعد

بسته به چشم های تو شد سرنوشت ما

يک خـندۀ رضايـتـت آقـا بـهـشت ما

هر کس به يک نگاه تو دل داد يا رضا             از بـنـد غـصـه ها شـده آزاد يا رضا

بار نـخـست از ســوي آزادي آمــدم            امــا دلــم به دام تو افــتــاد يـا رضـا

از مرقـد کـريـمـه رسيدم که شد دلم            یک يا کريم صحـن گُهرشاد يا رضا

با هر فراز جامعه شد هم‌صدای من            در صحن جامع رضوی، بـاد يا رضا

من را بس است مرحمت گوشه چشمی ات            در بين حجـره هاي پـريزاد يا رضا

در صحن انقلاب تو، شد منقـلب دلم            از بس کنار پنجـره فولاد يا رضا…

حرف از زيارت و حرم و کربلا زدم            گـفتم ز عيدي و شب ميـلاد يا رضا

من دست خالی آمده ام توشه دست توست

اذن طواف مرقد شش گوشه دست توست

بسته دخـيـل گـنـبـد ميـنـا به گـنـبدت            بنـد آمده زبـان ز شـکـوه زبـانـزدت

باب الاجابت همه‌ ی اهل عـالم است           حلقه به حلقه، پنجـره فـولاد مرقـدت

بر تار و پود فرش حرم خورده دل گره            از بس گره گشا شده هر رفت و آمدت

باب الجواد راه ورودی به قلب توست              امشب شفـيع ما شده جود مـحـمـدت

تا هست روضۀ تو به جنت چه حاجتی ست            دارد بهشت، حـسرت ديدار مشهدت

بيت الحـرام در نظرم جـلوه می کـند            وقت طواف ارض و سما گرد گنبدت

دارد زيـارت تـو ثــواب هــزار حج

جـانم فـدای نام تو يا ثـامـن الحُـجـج

اي آفـتاب جود و سخا أيها الـرئـوف            آئــيـنـۀ امـيـد و رجـا أيـهـا الـرئـوف

تو مـلـجـأ تـوسـل هر دلـشـکـسته ای            امشب بگـير دست مرا أيها الـرئوف

ديدم به محضر تو شرف یاب شاعری             تا که گـرفت از تو عبا أيها الرئوف

خود را به حلقه های ضريح تو بسته است            درمـانده اي براي شـفـا أيها الرئوف

در این حرم ملائکه هم از نـگـاه تو             دارنـد الـتـمـاس دعـا أيـهـا الـرئوف

می گفت عارفی که خدا را قـسم دهيم            امشب همه به حق تو يا أيها الرئوف

حـالا کـنـار پــنـجــره فــولاد آمـديـم            با اشک و آه و شور و نوا أيها الرئوف

اذن عروج تا ملکوتم به دست توست            جا مـانـده ايم از شـهـدا أيها الرئوف

ما را به روز حشر و جزا روسپيد کن

اين کشتگان عشق خودت را شهيد کن